CI: Lesson - Sight Passage Review

Sight Passage Review

As you think back on the story for this module, consider the following questions:

  1. Who killed Marcellus? Why did they do it? Provide as many specific details as you can to explain the situation.
  2. What happened to Pseudolus at the end of the story? Did he find the truth? If so, did it bring him satisfaction?
  3. What was the role of justice in this story? Would a god or goddess of justice be satisfied with the ending of the story? What did Livia contribute to ensuring that justice was served?

Translation Review

Review the following lines from the sight passage.

SELECTION 1:

Pseudolus diu tacebat. Denique, magno cum dolore dixit, "Eheu, O Selene carissima. Imploro te: audias! Mens mea facta sit debilior. Inter neque fas et nefas neque amicum et inimicum decernere iam possem. Quid Iuba fecit aut Iuba non fecit. Non scio! Quis Annam et Hermanem necavit. Non scio! Paene non curo. Sed tum de periculum in quo sis puto et mens mea crescit clara. Ego quoque colloquium nostrum complere velim. Utinam prius dixissemus. Loquere me cum eo congressurum. Ero hic."

Posterius, in tablino:

"Eheu," dixit Iuba, "Pseudole! Utinam proximum colloquium fuisset amicius. Me condemno quod iram meam continere non poteram. Primo Alexander exclamavit me Marcellum odisse, res quam adhuc non intellego. Quis intellegat? Tum venisti tuam coniecturam criminis communicaturus: numquam exspectavissem te accusaturum esse me. Itaque, irascebar. Nunc video mea verba me suspectiorem facere modo visa esse. Ego, Pseudole, Marcellum non necavi."

SELECTION 2:

Iuba extendit, "Vae, illud erat dubium! Atrax mihi dixit Marcellum Romam properavisse Selenen visitaturum. Servus reportavit Marcellum Selenen invenire ausum esse. Roma cum ea fugere voluit una laete habitaturus. Quid Romae acciderit? Illa eadem nocte, Marcellus ad Campaniam revenit: aut Selenen non invenit aut Selene ei negavit. Mane mortuus erat. Postquam omnia, puto Marcellum se interfecisse. In tanta morte turpitudinem fassus sit. Utinam tibi citius locutus essem, tum matrimonium fruitus esses!"

Pseudolus Iubam amplexus est, "Tibi," loquens, "Iuba, gratias! Haec informatio cor meum certe levat. Dic Selenae me mox visurum esse. Vale, Iuba, vale!"

SELECTION 3:

Selene, ignorans verba Pseudoli, respondit, "Donum tuli. Est in mensa." Vere, erat liber, nove scriptus, in fistula. "Est signum gratiae meae tibi - tu, qui me protexisti...eheu, a quo me protexisti? Roma? Non - me et Alexandrum hic reliquisti. Qua de causa? Romani nos irrident. Nostra cum turpitudine cotidie vivimus. Omne cornu resonans meum cor ipsum cum tanto dolore fixit: saepe putavi me interfecturam esse. Sed non. Hoc modo, Roma vincat. Aperi donum tuum."

Pseudolus territus fistulam spectavit. Cum diligentia eam aperuit: fistula aperta, tenuis aspis atra manum eius verberavit. In dolore clamavit. Selene statim extendit, "Agnoscisne hanc aspidem? Est idem genus serpentis quod matrem meam necavit! Est dignum te mori hoc modo - te, meum parentem ceterum. Ne Roma meum secretum sciat - tecum morietur."

SELECTION 4:

Iterum dixit, "Marcellum necavi: Augustum, interfectorem matris meae, nocere cupivi. Annam et Hermanem necavi quod tibi veritatem aperirent.

"Nunc omnem Romam puniam. Haec aspis omnem unum in famila devota mordeat. Omnes eundem dolorem quem mater mea sentivit communicent. Roma spernatur! Utinam nemo in corpore perdito spectet et lacrimet. Te, Pseudole, lacrimem, sed his populis Romanis me indicavisti. Utinam meum amorem tibi et odium meum in fine sentias et affectus filialis meus dolorem veneni mulceat dum auram ultimam aspires." 

SELECTION 5:

Selene flexit: Pseudolum cecidisse confirmare voluit. Non autem vidit aspidem prope hostiam suam mansum esse. Dum Pseudolum confirmas, dolorem basii aspidis acrem sentivit. Horror et dolor faciem pulchram torsit. Primo vix animadversit: mater eius pro ea stetit, umbra certe. Imago Cleopatrae lacrimavit, "Roma," loquens, "amata Selene mea, numquam morietur. Ea semper vincit. Veni mecum et liberari ab ea in perpetuo potes." Selene sentivit se stare, sed vidit corpus suum in terra adhuc iacere. Dissimilis matri, non lacrimavit: risit, nam cornua Romae non iam audire poterat. Selene, in morte, pacem invenerat quam in vita habere numquam potuerat.

Mane servi corpora Pseudoli et Selenes invenerunt. Fama mortium eorum celerrime tetendit: multi fabulam audiverunt servos atram aspidem invenisse et necavisse. Ubi Livia certior facta est, statim haec quae acciderat intellexit. Volens famam et sententias Iubae protegere, veritatem numquam communicavit. Pseudolus et Selene extra vallos Romae una sepeliebantur, prope sepulchrum Marcelli. Livia putavit id esse dignam poenam criminibus Selenes sed Pseudoli muneri praemium dignum. Interim, Roma, urbs aeterna, vigere extendit.

Module Story Review

Please be sure to look through each slide of this review! The final slide contains a special note from Livia to Pseudolus that you won't want to miss.